Bezoekers

Het is bezoekers verboden:

  • om mee te gaan in de gedachten van de gedwangene. Dwang dient kort aangepakt te worden: Je bent geen moordenaar. Je bent geen pedofiel. Je gaat jouw kind niets aan doen. Je bent geen homo. ... Je bent dat nooit geweest en zal dat nooit zijn omdat je anders dergelijke feiten al lang zou gepleegd hebben en je hier geen angst noch schuldgevoel over zou hebben. Het feit dat je bang bent om dit te zijn, betekent dat dit niet zo is.
     
  • de gedwangene nieuwe verontrustende gedachten te geven. Zoals er zijn: Als je dan denkt dat je homo bent, probeer het dan gewoon eens. Als je denkt dat je pedofiel of moordenaar bent, zou je je misschien toch eens moeten laten onderzoeken. Niet doen, echt niet doen. Een gedwangene is nooit zijn angst. Mocht zijn angst waar zijn, zou hij er niet angstig voor zijn. Wat hij ook zegt of zijn lichaam hem denkt te vertellen. Deze gedachten zijn niet waar.
     
  • om tegen de gedwangene te zeggen: "Je moet er gewoon niet aan denken." Dat gaat niet. Je kan het best vergelijken met zenuwachtig zijn. Stel dat je zenuwachtig bent voor een examen en iemand zegt tegen jou dat je dit vooral niet moet zijn, helpt dat niets. Jouw zenuwen fixeren jou zo op dat examen en alles wat er zou kunnen fout gaan. Enkel dat examen bestaat nog, inclusief alle vervelende lichamelijke gewaarwordingen die je hebt. Dwang is net hetzelfde. Je bent gefixeerd op een obsessie en alle lichamelijke gewaarwordingen of gedachten die deze obsessie met zich meebrengt. Iemand met dwang lijkt elke minuut van de dag examen af te leggen. Er is nooit rust.