Het is bezoekers verboden:
- om mee te gaan in de gedachten van de gedwangene. Dwang dient
kort aangepakt te worden: Je bent geen moordenaar. Je bent geen
pedofiel. Je gaat jouw kind niets aan doen. Je bent geen homo. ...
Je bent dat nooit geweest en zal dat nooit zijn omdat je anders
dergelijke feiten al lang zou gepleegd hebben en je hier geen angst
noch schuldgevoel over zou hebben. Het feit dat je bang bent om
dit te zijn, betekent dat dit niet zo is.
- de gedwangene nieuwe verontrustende gedachten te geven. Zoals
er zijn: Als je dan denkt dat je homo bent, probeer het dan gewoon
eens. Als je denkt dat je pedofiel of moordenaar bent, zou je je
misschien toch eens moeten laten onderzoeken. Niet doen, echt niet
doen. Een gedwangene is nooit zijn angst. Mocht zijn angst waar
zijn, zou hij er niet angstig voor zijn. Wat hij ook zegt of zijn
lichaam hem denkt te vertellen. Deze gedachten zijn niet waar.
- om tegen de gedwangene te zeggen: "Je moet er gewoon niet aan
denken." Dat gaat niet. Je kan het best vergelijken met zenuwachtig
zijn. Stel dat je zenuwachtig bent voor een examen en iemand zegt
tegen jou dat je dit vooral niet moet zijn, helpt dat niets. Jouw
zenuwen fixeren jou zo op dat examen en alles wat er zou kunnen
fout gaan. Enkel dat examen bestaat nog, inclusief alle vervelende
lichamelijke gewaarwordingen die je hebt. Dwang is net hetzelfde.
Je bent gefixeerd op een obsessie en alle lichamelijke gewaarwordingen
of gedachten die deze obsessie met zich meebrengt. Iemand met dwang
lijkt elke minuut van de dag examen af te leggen. Er is nooit rust.